Co to znaczy?
Odkupienie (z gr. apolytrosis) – zbawcze dzieło Chrystusa polegające na wybawieniu ludzi z grzechów. Jezus wziął na siebie naszą karę za grzechy, samemu stając się odkupieniem i przebłaganiem.
Co mówi nam Pismo Święte?
W Starym Testamencie pojęcie „odkupienia” występuje głównie przy fragmentach dotyczących wszelkiego rodzaju transakcji i opłat, np. za niewolnika [Kpł 25, 48-54]. Wiara Izraelitów wskazuje na to, że Jahwe jest prawdziwym odkupicielem. Podstawowym doświadczeniem tego odkupienia było wyjście z Egiptu, co w kontekście Nowego Testamentu ma oczywiście wymiar uniwersalny. „Ale teraz tak mówi Pan, Stworzyciel Twój Jakubie, i Twórca twój, o Izraelu: Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu, tyś moim! (…) przeto daję ludzi za ciebie i narody za życie twoje” [Iz 43, 1-4].
W Nowym Testamencie termin apolytrosis pojawia się w trzech kategoriach: wykupienia z niewoli [Hbr 11, 35], wykupienia przez Chrystusa [Łk 21, 28], mitonimicznie określając samego Chrystusa [1 Kor 1, 30]. Istnieje także termin peripoiesis. Oznacza ocalenie przez właściciela, tudzież ocalenia przez Chrystusa [Hbr 10, 39].
Chrystus jest „ofiarą przebłagalną za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata [1 J 2,1-2]. „W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski” [Ef 1,7]
Ciekawostki.
- Dla buddyzmu odkupienie polega na stanie wyzwolenia od postaci tego świata i nietrwałości istnienia. Nirwana osiągana jest poprzez pokonanie wszelkich pragnień i wszelkiej świadomości. Przez takie wyzwolenie osiąga się czysty i nieokreślony stan pustki,
- Ojcowie Kościoła, kontynuując nauczanie Nowego Testamentu na temat odkupienia, rozwijali niektóre tematy w świetle ich własnej sytuacji religijnej i kulturowej. Akcentując wyzwolenie z pogaństwa, bałwochwalstwa i od mocy demonicznych, zgodnie z mentalnością swojego czasu, interpretowali odkupienie przede wszystkim jako wyzwolenie umysłu, ducha i ciała,
- Święty Atanazy stwierdził, że chociaż grzech nie dotknął Boskiej natury Chrystusa, w swojej ludzkiej naturze Chrystus doświadczył skutków grzechu. Wszedł w świat grzechu i zepsucia, gdyż zepsucie i śmierć, one same, są grzechem,
- W teologii kerygmatycznej Rudolfa Bultmanna paradoksalne głoszenie zbawienia wzbudzać ma w ludziach odpowiedź miłosnej uległości, która pozwala im przejść od egzystencji pozornej do autentycznej. „Wierzyć w krzyż Chrystusa nie oznacza patrzeć na proces mityczny, który dokonał się poza nami i naszym światem, na wydarzenie obiektywnie zauważalne, które Bóg poczytałby nam na korzyść; wierzyć w krzyż Chrystusa znaczy przyjąć go jako swój i pozwolić ukrzyżować się razem z Chrystusem.”
Co przedstawia grafika?
Obraz Antonella da Messina z 1475 roku pod tytułem „Ukrzyżowanie”. Dzieło znajduje się w Królewskim Muzeum Sztuk Pięknych w Antwerpii. Malarz podzielił obraz na dwie części, zaznaczając linię horyzontu. Górna część przedstawia scenę śmierci trzech ukrzyżowanych postaci. Występuje tu interesujący kontrast, bowiem postać umierającego Jezusa – w odróżnieniu od powyginanych ciał dwóch pozostałych skazańców – oddaje głęboki spokój. W dolnej części obrazu na pierwszym planie znajdują się postacie Matki Boskiej i Świętego Jana. U dołu obrazu Messina umieścił postać syczka (gatunek ptaka). Obok znajduje się wąż wypełzającego z czaszki, co ma nawiązywać do przemijania życia. Dalej za wężem z prawej strony znajdują się czerwone kwiaty symbolizujące mękę Chrystusa.
