Krok – oddech, krok – oddech, krok – oddech i tak w kółko przez całą Polskę, niczym Forrest Gump, a to wszystko po to, aby pomóc chorej na nowotwór Dominice. W planach kolejne wielkie wyprawy, które mają na celu pomóc – w myśl powiedzenia, które brzmi: „Ile warte jest moje życie? Jeśli nie uratuję życia bliźniemu”…
Tomasz Sobania, bo to o nim jest dzisiejszy reportaż, to człowiek nietuzinkowy, z wielkimi niczym Mount Everest marzeniami, a także twardym jak diament charakterem. Nasz bohater, jak przystało na prawdziwego kowala własnego losu, potrafi zmaterializować swoje myśli o wspaniałych rzeczach w jeszcze wspanialsze czyny. Ma na swoim koncie trzy książki, zorganizował wiele biegów charytatywnych, prowadzi prelekcje motywacyjne, przepłynął Ocean Atlantycki na Darze Młodzieży, ponadto od jakiegoś czasu jest zafascynowany górami, w których spędza każdą wolną chwilę, gdyż jak wszyscy wiemy: „Nie ma, że się nie da”. Tomek często jest zwykł wspominać, że im więcej robi, tym więcej ma czasu, gdyż z powodu pracy pod presją tykającego zegara, nie odkłada obowiązków na później. Na pytanie skąd ma motywację do tego typu działań odpowiada, że zawsze stawiał sobie bardzo ambitne cele i nie ulegał przekonaniu, iż nie może czegoś dokonać. Każda bariera, każda przeszkoda, którą napotykamy w życiu często jest wyolbrzymiana w naszych głowach do tego stopnia, że strach przed kolejnym krokiem paraliżuje umysł i nie pozwala iść dalej. Jeśli mówimy już o strachu, to Tomek podczas naszej rozmowy wspomniał, że gdy dostał możliwość rejsu przez Atlantyk też bardzo się bał, jednak stojąc przed statkiem powiedział sam do siebie: „Przecież tego właśnie chciałeś, nie możesz się wycofać” i przekuł to w pozytywną motywację, która pchnęła go do przodu…
„Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają…” autorem tego cytatu jest nikt inny, a sam William Szekspir. Może zdziwi Was dlaczego cytuję akurat ten fragment, jednak tak się składa, że Tomek pomiędzy „przebieżkami” między Częstochową a Rzymem, prelekcjami motywacyjnymi a zdobywaniem alpejskich szczytów, jest studentem szkoły aktorskiej w Gliwicach. Bohater dzisiejszego fotoreportażu miał już okazję współpracować na planie filmowym razem z Marcinem Dorocińskim, którego chyba nie trzeba nikomu przedstawiać… Jak wspomniałam wyżej, Tomek jest bardzo dobrze rokującym, młodym pisarzem, który w swoim dorobku ma już kilka świetnych pozycji książkowych. Jedna z nich została nawet uznana przez samego Roberta Lewandowskiego, który odsyłając swoją biograficzną powieść polecił naszemu bohaterowi szczęścia oraz jak sam napisał, „czeka na Nobla”.
Tomasz to fantastyczny młody człowiek, który potrafi zarażać swoją pozytywną energią. Robi małe wielkie rzeczy, które dla niego są codziennością, jednakże dla wielu mogą być okazją do nabrania wiatru w żagle. Jego postawa pokazuje, że nie ma rzeczy niemożliwych, a czas nieubłaganie ucieka przez palce. Dlatego może warto czasem odłożyć telefon, spojrzeć w oczy ukochanej osobie, oddać się modlitwie, czy choćby wyjść na spacer. Każda rzecz, nieważne jak wielka, zaczyna się od małego kroku.
