W tej serii przedstawimy Wam w najprostszy sposób Liturgię i jej poszczególne części. Będziemy wzorować się na książce ks. Adriana Przybeckiego „Liturgia jako przestrzeń modlitwy i uświęcenia”. Zapraszamy do przeczytania poniższego artykułu, który rozpoczyna tę serię.
Można najprościej powiedzieć, że liturgia, to wszelki kult człowieka, jaki jest oddawany Bogu. Jest ona jednak pojęciem tak szerokim i złożonym, że trudno ją umiejscowić w jednej definicji. Liturgia to przede wszystkim obrzędy i ceremonie, czyli sprawowanie Eucharystii i innych sakramentów, nabożeństwa oraz sakramentalia.
Chrześcijanie są świadomi, że szczytem życia chrześcijańskiego jest Eucharystia. Jest to bowiem modlitwa, która czerpie swą moc nie ze zjednoczenia rozmodlonych serc, lecz z obecności pośród niej Syna Bożego. On jest głównym Kapłanem i Pośrednikiem.
Pojęcie „liturgia” oznaczało pierwotnie „dzieło publiczne”, „służbę pełnioną przez lud lub na rzecz ludu”. W tradycji chrześcijańskiej pojęcie to oznacza, że Lud Boży uczestniczy w „dziele Bożym”. Przez liturgię Chrystus, nasz Odkupiciel i Arcykapłan, kontynuuje w swoim Kościele, z Kościołem i przez Kościół dzieło naszego odkupienia. (KKK 1069)
Można powiedzieć, że liturgia jest wykonywaniem kapłańskiego posłannictwa Chrystusa, uobecnieniem misterium paschalnego, „liturgia ziemska daje nam niejako przedsmak uczestnictwa w liturgii niebieskiej” – (Konstytucja o liturgii, art. 8), jak także uświęceniem człowieka i uwielbieniem Boga oraz dziełem Chrystusa i Kościoła.
Sobór Watykański II w Konstytucji o Liturgii stwierdzał: „Chrystus jest obecny zawsze w swoim Kościele, zwłaszcza w czynnościach liturgicznych”. W Konstytucji apostolskiej Laudis canticum, która wprowadziła w życie liturgię godzin uchwaloną dekretem Soboru Watykańskiego II, Kościół zachęca wiernych, aby we wszelkiej osobistej modlitwie chrześcijańskiej wzorować się na modlitwie liturgicznej. Takie bowiem rozwiązanie umożliwi wiernym kształtowanie własnego życia w duchu chrześcijańskim.
Katechizm Kościoła Katolickiego w numerze 1069 wyjaśnia: ,,pojęcie liturgii oznaczało pierwotnie dzieło publiczne, służbę pełnioną przez lud lub na rzecz ludu. W tradycji chrześcijańskiej pojęcie to oznacza, że Lud Boży uczestniczy w dziele Bożym.
Głębokie przeżywanie liturgii dokonuje się wyłącznie po właściwym przygotowaniu. Jak czytamy w dalszych zaleceniach wspomnianej konstytucji soborowej ,,jest rzeczą konieczną, aby wierni przystępowali do liturgii z należytym usposobieniem duszy, aby ich słowa były zgodne z myślami, aby współpracowali z łaską niebiańską, a nie przyjmowali jej na próżno. Dlatego duszpasterze winni czuwać, aby czynności liturgiczne sprawowano nie tylko ważnie i godziwie, lecz także, by wierni uczestniczyli w nich świadomie, czynnie i owocnie” (KL 11). Do liturgii trzeba więc przygotować umysł, serce, duszę, ciało. Biorąc czynny udział w liturgii odkrywamy jej misterium, zanurzamy się w jej najważniejszym obrzędzie – celebrowaniu śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Bibliografia:
– fragmenty książki: Liturgia jako przestrzeń modlitwy i uświęcenia – ks. Adrian Przybecki
– O mszy Świętej najprościej – ks. Jerzy Stefański
– Eucharystia – największy dar – s. Justyna Jasińska
Netografia:
– www.lso.archidiecezja.wroc.pl – materialy-formacyjne/liturgika/msza-swieta/co-to-jest-liturgia
– www.katechizm.opoka.org.pl
– www.niedziela.pl/artykul/1831/Czym-jest-liturgia-w-zyciu-chrzescijanina
– zdjęcie ze strony: deon.pl – liturgia Benedykta XVI