„Oczy są zwierciadłem duszy”. Wyświechtany slogan czy głębsze przesłanie? A gdyby tak się nad tym zastanowić… Czy nie brakuje Ci czasami szczerości, którą można z nich wyczytać? Rozmowy bez mydlenia oczu? Jeśli nie jesteś fanem small talku, to szczególnie zapraszam Cię do przewertowania kilkunastu linijek tekstu poniżej.
Osobiście zmagam się z takim problemem. Nie mówię, że jestem chodzącym okazem szczerości, ale walczę z tym, a równie często co walczę- upadam. Codzienność. Granica między chamstwem, a szczerością potrafi być subtelna i praktycznie niezauważalna, tak jak pomiędzy dyplomatą, a byciem dwulicowym człowiekiem. Nawet jeżeli „inne” niż te wypowiedziane myśli, zatrzymujesz tylko dla siebie. Wyrzucasz jedynie w przestrzeń własnej kory mózgowej. Nie potrzeba za wielkich starań, aby na zamarzniętej tafli lodu wywinąć orła. Podobnie niebezpieczna jest śliskość w zachowaniu. Sęk w tym, że bycie „pośrodku” zapowiada najlepsze rokowania.
Nieszczerość jedynie z pozoru oszczędza drugiej osobie przykrości. W dojrzałym podejściu do życia, relacji, siebie i odbiorcy, pamiętajmy, że w określonej relacji nie jesteśmy sami. Brak myślenia tylko o sobie, w tej kwestii, potrafi znacząco pomóc otworzyć nasze zwierciadła. Rozmowy, prawdziwe rozmowy są trudne. A wszystko co trudne, wywołuje w nas poczucie zagrożenia. Wówczas włączają się mechanizmy obronne- ucieczka bądź atak. Tłumienie emocji prowadzi do wybuchu i agresji. Choć dotyczy częściej panów, w dużej mierze jest uwarunkowane nawykami zakorzenionymi już w dzieciństwie. Ucieczka od problemów. Zawsze mniej boli niż konfrontacja, a już na pewno niczego nie rozdrapuje. To synonim Tchórzostwa.
Lekarstwem jest Odwaga. Z autopsji wiem, że pojawia się po cichej modlitwie o nią.
Szczerość przychodzi z wiekiem. I z praktyką. Całym sercem podziwiam osoby 60+, które doświadczone latami praktyki, wiedzą, że to najlepsza droga do zachowania zdrowia psychicznego. Chciałabym być mentalnie w tym wieku, aby móc bez oporów komunikować swoje samopoczucie na zewnątrz. Bezpośrednio. Niezależnie od wszystkiego, a już na pewno niezależnie od reakcji drugiej strony. Oczywiście w granicach smaku, mając z tyłu głowy uczucia innych.
Otwarte serce wymaga niezwykłej pokory. To nie jest łatwe. Pod każdym względem. Nie ma tu miejsca na pychę, trzymanie swojej dumy w kieszeni, czy myślenie wyłącznie o czubku własnego nosa. Szczera rozmowa budzi pokój w sercach o b y d w u stron. Fajnie przynosić ten pokój, nawet jeśli druga strona jest Ci obojętna. Ze zwykłego szacunku do niej. Polskie przysłowie mówi, że najgorsza prawda lepsza jest od najpiękniejszego kłamstwa. Od siebie dodam, że niewiedza oraz brak chęci komunikacji jest gorsza od najszczerszej prawdy. Nic nią nie zdziałasz. Nie ma szansy na rozwój. Zarówno Twój, jak i Twojego rozmówcy.
Dotyczy to również znajomości z Bogiem. Im bardziej uniżysz się względem Pana Boga i staniesz przed Nim w prawdzie o sobie, tym bardziej przyjmie Cię z całym tym bagnem. Przez uwydatnienie, przyznanie się bliskim do swoich zranień, dzieją się cuda. Blizny zaczynają się goić. Rana niezaklejona plastrem goi się szybciej niż ta, na której plaster się znajduje. Pomyśl o tym.
Św. Jan w Ewangelii ujmuje słowa Jezusa, który tak opisuje swoją Osobę- „poznacie Prawdę, a Prawda was wyzwoli” (J 8,32). Święte słowa, chciałoby się rzec. Myślę, że Jezus nazywając siebie w ten, a nie inny sposób, dyskretnie daje wskazówki dotyczące również poruszania się na płaszczyźnie relacji międzyludzkich. Mówi, by okradać się z wszelkiego fałszu. Być odpowiedzialnym za innych w swoich słowach i czynach.
Wszystko co zmyte, odkryte, ujawnione, obnażone wyrywa ze szponów lęku. To co umarło, wyzwala ✞ Przynosi wolność. Nie bądź tchórzem. Porozmawiaj Albo nie. Najpierw wysłuchaj, później porozmawiaj.